Nerde bir türkü söyleyen görürsen korkma yanına otur.Çünkü,kötü insanların türküleri yoktur↔Neşet Ertaş
Bir Ulusun türkülerini yapanlar,yasalarını yapanlardan daha güçlüdür↔Shakespeare
Sevdim insanlardan çok türkülerini.İnsansız yaşayabildim,türküsüz hiçbir zaman↔Nazım Hikmet
Türküler kırk bin yıl su altında kalmış,yıkanmış,cilalanmış çakıl taşı gibidir↔Yaşar Kemal
Ne zaman bir köy türküsü duysam,şairliğimden utanırım↔Bedri Rahmi
Türküz türkü çağırırız↔Veysel
Türkiye, üzgün yurdum, güzel yurdum Boynu bükük ay çiçeği Şiirin ve aşkın geleceği Türkiye, üzgün yurdum, güzel yurdum Dağ rüzgarı, portakal balı Alçak gönüllü, hünerli, sevdalı Türkiye, üzgün yurdum, güzel yurdum Yazgısı kara yazılmış gelin Kurumuş sütü memelerinin Türkiye, üzgün yurdum, güzel yurdum Harlı bir ateş gibi derinde yanan Haramilerin elinde bulunan Türkiye, üzgün yurdum, güzel yurdum Güngörmüş, bilge toprağım Yunus, Pir Sultan ve Nazım Türkiye, üzgün yurdum, güzel yurdum Bozlak, ağıt, halay ve zeybek Dumanı üstünde ekmek Türkiye, üzgün yurdum, güzel yurdum Yüzü kırış kırış anam Ağlayan narım, gülen ayvam Türkiye, üzgün yurdum, güzel yurdum Asmaların üstünde gün ışığı En güzel geleceğin yakışığı Türkiye, üzgün yurdum, güzel yurdum Zinciri altında kımıldayan Bitecek sanıldığı yerde başlayan
Ne olur bir sabah kapım çalınsa Açınca gülüşün içime dolsa Belki bir meyhane biraz da rakı Sen türkü söylesen ben eşlik etsem Bakmayın çekilen perdelerin Aydınlık oluşuna bu şehirde Renk renk desenlerine kanmayın Saklısında kimbilir kaç yüreği Bu ayrılıklar boğar Kimbilir ardına kadar susmuş ömürleri Paslanmış ne çok kapı bekler Hasretin gibi çarpıyorum kapıları Soluk soluğa atıyorum kendimi sokağa Taşlarında izmaritlerimi ezdiğim kaldırımlar Sicim bir yağmur altında Bir yanıtım yoktur Seni soran açelyalara Bir meyhane bulur beni Beyaz kefeni kirlenmiş masalar Yorulmuş bir rakı alır beni Kalbime seni sorar O an duracak zannederim bu gevezeyi Sol kolumda bu aşkın uyuşmuş ağrısı Otuzbeşlik ne ki Meyhaneci yetmişlik getir Tek başına gitmiyor bu zıkkım Kavunun tadı zehir Sen yoksun boynu bükük saatlerin Bu akşam "Dürüyemin güğümleri kalaylı" Gitmiyor be abla, değiştir şu bantı "Bu ne sevgi ah bu ne ızdırap zavallı kalbim ne kadar harap" Çalmıyor artık Öyle ya çoktan göçmüş Abdullah Yüce Geceye su gibi dökülse sesin Bizimle hüzünlü şarkılar gülse Ellerin elimi bulsa ansızın Kalbimden kalbine çiçekler koşsa Geceye su gibi dökülse sesin Bizimle hüzünlü türküler gülse Ellerin elimi bulsa ansızın Kalbimden kalbine çiçekler koşsa Ne olur bir sabah kapım çalınsa Açınca gülüşün içime dolsa Belki bir meyhane biraz da rakı Sen türkü söylesen ben eşlik etsem Söz ve Müzik : Onur Akın Öykü Gürman ve Rutkay Aziz : Ne Olur Bir Sabah Kapım Çalınsa
Güneşi İçenlerin Türküsü... Bu bir türkü:- toprak çanaklarda güneşi içenlerin türküsü! Bu bir örgü:- alev bir saç örgüsü! kıvranıyor; kanlı; kızıl bir meş'ale gibi yanıyor esmer alınlarında bakır ayakları çıplak kahramanların! Ben de gördüm o kahramanları, ben de sardım o örgüyü, ben de onlarla güneşe giden köprüden geçtim! Ben de içtim toprak çanaklarda güneşi. Ben de söyledim o türküyü! Yüreğimiz topraktan aldı hızını; altın yeleli aslanların ağzını yırtarak gerindik! Sıçradık; şimşekli rüzgâra bindik!. Kayalardan kayalarla kopan kartallar çırpıyor ışıkta yaldızlanan kanatlarını. Alev bilekli süvariler kamçılıyor şaha kalkan atlarını! Akın var güneşe akın! Güneşi zaptedeceğiz güneşin zaptı yakın! Düşmesin bizimle yola: evinde ağlayanların göz yaşlarını boynunda ağır bir zincir gibi taşıyanlar! Bıraksın peşimizi kendi yüreğinin kabuğunda yaşayanlar! İşte: şu güneşten düşen ateşte milyonlarla kırmızı yürek yanıyor! Sen de çıkar göğsünün kafesinden yüreğini; şu güneşten düşen ateşe fırlat; yüreğini yüreklerimizin yanına at! Akın var güneşe akın! Güneşi zaaptedeceğiz güneşin zaptı yakın! Biz topraktan, ateşten, sudan, demirden doğduk! Güneşi emziriyor çocuklarımıza karımız, toprak kokuyor bakır sakallarımız! Neş'emiz sıcak! kan kadar sıcak, delikanlıların rüyalarında yanan o «an» kadar sıcak! Merdivenlerimizin çengelini yıldızlara asarak, ölülerimizin başlarına basarak yükseliyoruz güneşe doğru! Ölenler döğüşerek öldüler; güneşe gömüldüler. Vaktimiz yok onların matemini tutmaya! Akın var güneşe akın! Güneşi zaaaptedeceğiz güneşin zaptı yakın! Üzümleri kan damlalı kırmızı bağlar tütüyor! Kalın tuğla bacalar kıvranarak ötüyor! Haykırdı en önde giden, emreden! Bu ses! Bu sesin kuvveti, bu kuvvet yaralı aç kurtların gözlerine perde vuran, onları oldukları yerde durduran kuvvet! Emret ki ölelim emret! Güneşi içiyoruz sesinde! Coşuyoruz, coşuyor!.. Yangınlı ufukların dumanlı perdesinde mızrakları göğü yırtan atlılar koşuyor! Akın var güneşe akın! Güneşi zaaaaptedeceğiz güneşin zaptı yakın! Toprak bakır gök bakır. Haykır güneşi içenlerin türküsünü, Hay-kır Haykıralım! 1924 Nazım Hikmet Ran
Aşağıdan gelen telli turnam İçinizde telli turnam yok benim Yarandan yoldaştan soran olursa Yine sol yanımda derdim çok benim Gidiyorum gayrı gül benzim soluk Od düştü sineme yanıktır yanık Ölüm allah emri de zalim ayrılık Hangine yanayım da derdim çok benim Pir Sultan Abdal'ım da dost kırklar yediler Bu yolu erkani da acanım .... Herkes sevdiğini de bile dediler Hangine yanayım derdim çok benim Feryal Öney : Kırtıl Semahı
«pir sultan ölür dirilir» bak şu bebelerin güzelliğine kaşı destan gözü destan elleri kan içinde kör olasın demiyorum kör olma da gör beni damda birlikte yatmışız öküzü hoşça tutmuşuz koyun değil şu dağlarda san kendimizi gütmüşüz hor baktık mı karıncaya kırdık mı kanadını serçenin vurduk mu karacanın yavrulusunu ya nasıl kıyarız insana sen olmasan öldürmek ne çürümek ne zindanlarda özlem ne ayrılık ne yokluk ne yoksulluk ne ilenmek ne dilenmek ne işsiz güçsüz dolanmak ne gün gün ile barışmalı kardeş kardeş duruşmalı koklaşmalı söyleşmeli korka korka yaşamak ne kahrolasın demiyorum kahrolma da gör beni kanadık toprak olduk çekildik bayrak olduk döküldük yaprak olduk geldik bugüne ekmeği bol eyledik acıyı bal eyledik sıratı yol eyledik geldik bugüne ekilir ekin geliriz ezilir un geliriz bir gider bin geliriz beni vurmak kurtuluş mu kör olasın demiyorum kör olma da gör beni Hasan Hüseyin Korkmazgil
