21 Şubat 2018 Çarşamba

Nazım Hikmet Ran : Güneşi İçenlerin Türküsü


Güneşi İçenlerin Türküsü...

Bu bir türkü:- 
toprak çanaklarda 
güneşi içenlerin türküsü! 
Bu bir örgü:- 
alev bir saç örgüsü! 
                         kıvranıyor; 
kanlı; kızıl bir meş'ale gibi yanıyor 
                                      esmer alınlarında 
                          bakır ayakları çıplak kahramanların! 
Ben de gördüm o kahramanları, 
ben de sardım o örgüyü, 
ben de onlarla 
                     güneşe giden 
                                        köprüden 
                                               geçtim! 
Ben de içtim toprak çanaklarda güneşi. 
Ben de söyledim o türküyü! 
Yüreğimiz topraktan aldı hızını; 
altın yeleli aslanların ağzını 
                                        yırtarak 
                                              gerindik! 
Sıçradık; 
            şimşekli rüzgâra bindik!. 
Kayalardan 
            kayalarla kopan kartallar 
çırpıyor ışıkta yaldızlanan kanatlarını. 
Alev bilekli süvariler kamçılıyor 
                             şaha kalkan atlarını! 
  
                    Akın var 
                                güneşe akın! 
                        Güneşi zaptedeceğiz 
                                güneşin zaptı yakın! 
  
Düşmesin bizimle yola: 
evinde ağlayanların 
                            göz yaşlarını 
                                        boynunda ağır bir 
                                                                zincir 
                                                                    gibi taşıyanlar! 
Bıraksın peşimizi 
            kendi yüreğinin kabuğunda yaşayanlar! 
İşte: 
        şu güneşten 
                        düşen 
                               ateşte 
                                    milyonlarla kırmızı yürek yanıyor! 
Sen de çıkar 
göğsünün kafesinden yüreğini; 
şu güneşten 
                düşen 
                        ateşe fırlat; 
yüreğini yüreklerimizin yanına at! 
  
                          Akın var 
                                  güneşe akın! 
                          Güneşi zaaptedeceğiz 
                                  güneşin zaptı yakın! 
  
Biz topraktan, ateşten, sudan, demirden doğduk! 
Güneşi emziriyor çocuklarımıza karımız, 
toprak kokuyor bakır sakallarımız! 
Neş'emiz sıcak! 
                kan kadar sıcak, 
delikanlıların rüyalarında yanan 
                                                o «an» 
                                                    kadar sıcak! 
Merdivenlerimizin çengelini yıldızlara asarak, 
ölülerimizin başlarına basarak 
                                            yükseliyoruz 
                                                        güneşe doğru! 
Ölenler 
        döğüşerek öldüler; 
                              güneşe gömüldüler. 
Vaktimiz yok onların matemini tutmaya! 
  
                          Akın var 
                                      güneşe akın! 
                          Güneşi zaaaptedeceğiz 
                                      güneşin zaptı yakın! 
  
Üzümleri kan damlalı kırmızı bağlar tütüyor! 
Kalın tuğla bacalar 
                    kıvranarak 
                                ötüyor! 
Haykırdı en önde giden, 
                            emreden! 
Bu ses! 
        Bu sesin kuvveti, 
                             bu kuvvet 
yaralı aç kurtların gözlerine perde 
                                                     vuran, 
onları oldukları yerde 
                                durduran 
                                      kuvvet! 
Emret ki ölelim 
                   emret! 
Güneşi içiyoruz sesinde! 
Coşuyoruz, 
           coşuyor!.. 
Yangınlı ufukların dumanlı perdesinde 
mızrakları göğü yırtan atlılar koşuyor! 
  
                           Akın var 
                                       güneşe akın! 
                           Güneşi zaaaaptedeceğiz 
                                       güneşin zaptı yakın! 
  
  
Toprak bakır 
            gök bakır. 
Haykır güneşi içenlerin türküsünü, 
Hay-kır 
        Haykıralım! 
1924

Nazım Hikmet Ran

20 Şubat 2018 Salı

Yüksel Özkasap : Urfa'nın Etrafı Dumanlı Dağlar



Urfa’nın etrafı dumanlı dağlar
Ciğerim yanıyor aney gözlerim ağlar
Benim zalim derdim cihanı yakar

Gezme ceylan bu dağlarda seni avlarlar
Anandan babandan yardan ayrı koyarlar

Urfa dağlarında gezer bir ceylan
Yavrusunu kayıbetmiş ağlıyor yaman
Yarimin derdine bulmadım derman

Gezme ceylan bu dağlarda seni avlarlar
Anandan babandan yardan ayrı koyarlar

Ceylan senin gibi yüreğim yara
Cihanda derdime aney bulmadım çare
Bir yavru kaybettim gözleri kara

Gezme ceylan bu dağlarda seni avlarlar
Anandan babandan yardan ayrı koyarlar

Cemil Cankat
Urfa 

Yüksel Özkasap : Urfa'nın Etrafı 

Feryal Öney : Kırtıl Semahı



Aşağıdan gelen telli turnam 
İçinizde telli turnam yok benim 
Yarandan yoldaştan soran olursa 
Yine sol yanımda derdim çok benim 

Gidiyorum gayrı gül benzim soluk 
Od düştü sineme yanıktır yanık 
Ölüm allah emri de zalim ayrılık 
Hangine yanayım da derdim çok benim 

Pir Sultan Abdal'ım da dost kırklar yediler 
Bu yolu erkani da acanım .... 
Herkes sevdiğini de bile dediler 
Hangine yanayım derdim çok benim

Feryal Öney : Kırtıl Semahı

19 Şubat 2018 Pazartesi

Cemal Safi : Bilsen


Bilsen

Kırdığın kadehte kalan ömrümden, 
Ağlarsın içtiğin yılları bilsen. 
Sayende sararıp solan ömrümden, 
Ağlarsın biçtiğin dalları bilsen. 

Bağban eyle dedin beni bağrına, 
Yanılıp yakılıp uydum çağrına, 
Bir demet hercai çiçek uğruna, 
Ağlarsın kırdığın gülleri bilsen. 

Ateşe su dedim göz göre göre, 
Aklım zavallıydı duyguma göre, 
Bahtına şükretti mecnun bin kere, 
Ağlarsın düştüğüm çölleri bilsen. 

Ar ettim sakladım uğraşlarımı, 
Haberdar etmedim sırdaşlarımı, 
Gizlemek isterken gözyaşlarımı, 
Ağlarsın seçtiğim yolları bilsen. 

Sefiller gücünü bende sınadı, 
Kimi kaçık dedi, kimi bunadı. 
Berduş eleştirdi ,sarhoş kınadı, 
Ağlarsın düştüğüm dilleri bilsen. 

Felsefe böyledir divanelerde, 
Teselli aranır bahanelerde, 
Bir kadeh mey için meyhanelerde, 
Ağlarsın düştüğüm halleri bilsen.

Cemal Safi

17 Şubat 2018 Cumartesi

Hasan Hüseyin Korkmazgil : Acıyı Bal Eyledik


Acıyı Bal Eyledik

«pir sultan ölür dirilir»

bak şu bebelerin güzelliğine 
kaşı destan 
gözü destan 
elleri kan içinde

kör olasın demiyorum 
kör olma da
gör beni

damda birlikte yatmışız 
öküzü hoşça tutmuşuz 
koyun değil şu dağlarda 
san kendimizi gütmüşüz 
hor baktık mı karıncaya 
kırdık mı kanadını serçenin 
vurduk mu karacanın yavrulusunu 
ya nasıl kıyarız insana

sen olmasan öldürmek ne 
çürümek ne zindanlarda 
özlem ne ayrılık ne 
yokluk ne yoksulluk ne 
ilenmek ne dilenmek ne 
işsiz güçsüz dolanmak ne 
gün gün ile barışmalı 
kardeş kardeş duruşmalı 
koklaşmalı söyleşmeli 
korka korka yaşamak ne

kahrolasın demiyorum 
kahrolma da 
gör beni

kanadık toprak olduk 
çekildik bayrak olduk 
döküldük yaprak olduk 
geldik bugüne

ekmeği bol eyledik 
acıyı bal eyledik 
sıratı yol eyledik 
geldik bugüne

ekilir ekin geliriz 
ezilir un geliriz 
bir gider bin geliriz 
beni vurmak kurtuluş mu

kör olasın demiyorum 
kör olma da 
gör beni

Hasan Hüseyin Korkmazgil 

15 Şubat 2018 Perşembe

Nuray Hafiftaş : Sen Küçüksün Ölemezsin



Hazin esen seher yeli
Al yanına götür beni
Kurban olam karlı dağlar
Verin benim sevdiğimi

Sen küçüksün ölemezsin
Kefen bile giyemezsin
Kara toprak aldı seni
İstesen de dönemezsin

Yüce dağlar dizi dizi
Viran ettin hanemizi
Kime diyek derdimizi
Verin bana yiğidimi

Sen küçüksün ölemezsin
Kefen bile giyemezsin
Kara toprak aldı seni
İstesen de dönemezsin

Nadir Köseoğlu

Nuray Hafiftaş : Sen Küçüksün Ölemezsin