12 Ağustos 2018 Pazar

Can Yücel : Ben Hayatta En Çok Babamı Sevdim


Aramızdan ayrılışının 19.yılında;
Saygı, sevgi, özlem ve rahmet ile anıyorum...
Toprağı bol, ruhu şad, mekanı cennet olsun...

Ben hayatta en çok babamı sevdim 
Karaçalılar gibi yerden bitme bir çocuk 
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü ha düşecek 
Nasıl koşarsa ardından bir devin 

O çapkın babamı ben öyle sevdim 
Bilmezdi ki oturduğumuz semti 
Geldi mi de gidici - hep, hep acele işi 
Çağın en güzel gözlü maarif müfettişi 
Atlastan bakardım nereye gitti 
Öyle öyle ezber ettim gurbeti 

Sevinçten uçardım hasta oldum mu, 
Kırkı geçerse ateş, çağırırlar İstanbul'a 
Bi helallaşmak ister elbet , diğ'mi oğluyla! 
Tifoyken başardım bu aşk oy'nunu, 
Ohh dedim, göğsüne gömdüm burnumu, 

En son teftişine çıkana değin 
Koştururken ardından o uçmaktaki devin, 
Daha başka tür aşklar, geniş sevdalar için 
Açıldı nefesim, fikrim, canevim 
Hayatta ben en çok babamı sevdim.

Can Yücel

Hiç yorum yok: