Bir gün, Aslan, Kurt ve Tilki avlanmak için dağa çıkarlar. Avlanırken geniş arazide daha çok av yakalamak için birbirlerine yardım etmek için aralarında sözleşirler.
Aslan'ın Kurt ve Tilki ile arkadaşlık yapmak zoruna gitse de, yoldaşlığını ikram ve lütuf olarak görür.
İşleri rast gider. Bir Yaban Öküz'ü, bir Dağ Keçisi, bir de Tavşan avlarlar. Avlarını kanlar içerisinde sürükleyerek ağaçlık bir su başına getirirler. İyice yorulmuşlar ve acıkmışlardır. Özellikle Kurt'la Tilki'nin, ağzının suyu akmaya başlar, paylarını bir an önce almanın hırsı içerisindedirler.
Ormanlar Padişahı'nın, bu avları adaletle paylaştırmasını beklerler.
Aslan, Kurt'la Tilki'nin açgözlülüklerini fark eder fakat sesini çıkarmaz. Yüzlerine gülerken, kendi kendine, ”Dağıtacağım paya, adaletime güvenmeyene ben ne yapacağımı bilirim” diye düşünür.
Aslan, ”Ey tecrübeli ve ihtiyar Kurt, avladığımız hayvanları aramızda adaletli bir şekilde paylaştır. İyi bir adalet ortaya koy, vekilim sensin.”
Kurt, ”Padişahım! Sizin büyüklüğünüze, iri ve büyük olan bu Yaban Öküz'ü yakışır. Çevikliğinize ve semizliğinize uygun düşer. Keçi, orta boyda ve irilikte, o da bana uygun düşer. En küçüğümüz Tilki olduğuna göre, avımızın en küçük parçası olan Tavşan da onun hakkıdır” der.
Aslan bu paylaştırma karşısında kızıp kükrer, ”Ey Kurt! Nasıl paylaştırdığını pek anlayamadım. Ey kendini bilmez Eşek! Yaklaş ve karşıma geç de bir daha söyle” der. Yanına yaklaşınca bir pençe vurarak Kurt'u parçalar.
Aslan, Tilki'ye: ”Ey Tilki! Şimdi bu avları adaletli bir şekilde sen paylaştır bakalım.
Tilki önce Aslan'ın önünde saygıyla eğilir, yer öper sonra,
”Bu semiz Yaban Öküzü, efendimizin kuşluk yemeğidir, güne bunu yiyerek başlarsınız. Şu keçi de aziz padişahımıza, öğle yemeği için güzel bir yahni olur. Lütuf ve kerem sahibi Sultanımız'ın akşam yemeğindeki çerezi de Tavşan olsun” der.
Aslan, ”Ey Tilki, adaletin ışığını sen yaktın. Tam hakça paylaştırdın. Söyle bakalım, bu taksimi kimden öğrendin?”
Tilki kuyruğunu bacaklarının arasına sıkıştırıp kurnazca gülerek, ”Kurt'un başına gelenlerden efendim, Kurt'un başına gelenlerden” der.
Aslan, ”Alçak Kurt'un başına gelenlerden ibret alıp hikmetle davrandığın için, bütün avları sana bağışlıyorum” diyerek Tilki'yi ödüllendirir.
Paylaştırma işi önce kendisine verilmiş olsaydı, Kurt'un akıbetine uğrayacak olan Tilki, avların taksimini kurttan sonra yapmış olmaktan dolayı yüzlerce kere şükreder.
